يازدهم ذيقعده ولادت پيشواي هشتم

حداوند متعال درقرآن کریم پنج صفت از اوصاف عالى و انسانى براى متقین ذکر نموده است:1ـ آنـهـا در هـمـه حـال انـفـاق مى کنند چه موقعى که در راحتى و وسعتند و چه زمانى که در پریشانى و محرومیتند:«الذین ینفقون فى السراء والضراء؛کسانی که در راحت و رنج انفاق می کنند» (آل عمران/ 134).جالب توجه این که در اینجا نخستین صفت برجسته پرهیزکاران انفاق ذکر شده، زیرا این آیات نقطه مقابل صفاتى را که درباره رباخواران و استثمارگران در آیات قبل ذکر شد، بیان مى کند. به علاوه گذشت از مال و ثروت آن هم در حال خوشى و تنگدستى روشنترین نشانه مقام تقواست.2ـ آنها بر خشم خود مسلطند:«والکاظمین الغیظ؛و خشم خود را فرو می خورند» (آل عمران/ 134).3ـ آنها از خطاى مردم مى گذرند:«والعافین عن الناس؛و از مردم در می گذرند» (آل عمران/ 134).فـرو بـردن خـشم بسیار خوب است، اما به تنهایى کافى نیست؛ زیرا ممکن است کینه و عداوت را از قـلـب انـسـان ریشه کن نکند. در این حال براى پایان دادن به حالت عداوت باید کظم غیظ با عفو و بخشش توام گردد.4ـ آنها نیکوکارند و خداوند نیکوکاران را دوست دارد:«و الله یحب المحسنین؛و خداوند نیکوکاران را دوست دارد» (آل عمران/ 134).در اینجا اشاره به مرحله عالی تر از عفو شده که انسان با نیکى کردن در برابر بدى آنجا که شایسته است ریشه دشمنى را در دل طرف بسوزاند و قلب او را نسبت به خویش مهربان گرداند.5- و آنـها که وقتى مرتکب عمل زشتى شوند یا به خود ستم کنند به یاد خدا مـى افتند و براى گناهان خود طلب آمرزش مى کنند:«والذین اذا فعلوا فاحشة او ظلموا انفسهم ذکروا الله فاستغفروا لذنوبهم؛و کسانی که چون کار زشتی کردند یا بر خود ستم نمودند خدا را یاد می کنند و برای گناهان خویش آمرزش می طلبند» (آل عمران/ 135).از آیه فوق يازدهم ذيقعده ولادت پيشواي هشتم...

هر چند همه ادیان الهی مقام ارزشمندی برای مادر قایلند و به او احترام می گذارند، ولی اسلام بیش از دیگر مکاتب به این مسئله توجه نموده و به مادر عظمت بخشیده است. حقوقی را که اسلام برای مادران مشخص کرده، بسیار فراتر از حقوقی است که برای دیگران حتی پدر قایل شده است؛ چرا که مادر مربی انسان و در حقیقت پرورش دهنده جامعه است و اوست که می تواند فرد و جامعه را به سعادت برساند و یا به شقاوت و بدبختی بکشاند.پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) در تبیین مقام مادر می فرماید: الجنّةُ تحتَ اقدامِ الامّهات؛ بهشت زیر پاهای مادران است.» این حدیث حاکی از این است که بدون رضایت مادر نمی توان به بهشت و نعمت های بهشتی دست یافت. اگر کسی بخواهد به درجات عالیه جنّت و رضوان نایل گردد، باید به مادر احترام بگذارد و به او خدمت کند. این همه ارج نهادن به مقام مادر شاید به خاطر زحماتی است که مادر متحمل می شود. تحمل رنج و زحمت دوره بارداری و کودکی و تأمین نیازهای جسمی و روحی فرزند از مشکلات طاقت فرسایی است که مادر می تواند بپذیرد. طبیعی است که خداوند در قبال صبر و بردباری مادر، اجر و مزد بی پایان به او عنایت می کند. قرآن کریم به رنج و زحمت مادر اشاره کرده می فرماید: «حملته امّه کرها و وضعته کرها و حمله و فصاله ثلایون شهرا»؛ «مادرش او را با ناراحتی حمل می کند و با ناراحتی بر زمین می گذارد و مدت حمل و از شیر باز گرفتنش سی روز است.» به قول معروف هر که بامش بیش، برفش بیش تر. مادر نسبت به تربیت فرزند مشکلات زیادی را متحمل می شود و طبعا پاداش زیادتری را نیز مستحق می گردد.و علی المولود له رزقهنّ و کسوتهنّ بالمعروف[1]و بر آن كس كه فرزند براى او متولد شده [پدر]، لازم است خوراك و پوشاك مادر را به طور شايسته بپردازد.نکته ها و يازدهم ذيقعده ولادت پيشواي هشتم...

1-بصیرت:بصیرت در لغت از ماده «بصر» و جمع آن «بصائر» و به معنای «دلیل، حجت، برهان و بینایی دل» است. آن را «شاهد و گواه» نیز معنی کرده اند، مانند عبارت «جَوارِحُهُ بَصیرةٌ عَلَیه» (اندام‌های او بر اعمالش شاهدند). عبارت «فِراسةٌ ذاتُ بَصیرةٍ»، بر فراست راستین دلالت می‌کند. ابن فارس ، چند معنی برای بصیرت ذکر کرده است، از جمله «علم به یک چیز» و «برهان» که تمامی آن‌ها به معنای اصلی آن (وضوح و روشنی) باز می‌گردد. ازین‌رو عبارت «رَاَیتُهُ لَمحاً باصراً» یعنی «با دقت کامل به او نظر کردم»، «بَصُرتُ بالشی ءِ» یعنی «به آن آگاه و بصیر شدم» و «أبْصَرْتُهُ» یعنی «آن چیز را دیدم۲ - بصائربصیرت و بصر در قرآن به معنای قوه ادراک قلب ، معرفت و عبرت به کار رفته است. همچنین آن را «شاهد، حجت و برهان» نیز معنی کرده اند. اغلب مفسران در تفسیر آیه «قَد جَآءَکُم بَصَآئِرُ مِن ربّکُم فَمَن اَبصَرَ فَلِنَفْسِه...» و آیه «... هذَا بَصآئرُ مِن رَبّکُم وَ هُدیً و رَحمَةٌ لِقومٍ یُؤمنون»، «بصائر» را حجج و بینات دانسته اند. به نظر ابوالفتوح رازی ، بصیرت در قرآن دلالتی است که موجب علم و آگاهی می‌شود به نحوی که گویی عالِم، معلوم خود را مشاهده می‌کند. او در ادامه تفسیر آیه ۱۰۴ سوره انعام می‌گوید «فمن أبصر فلنفسه، یعنی هر که بداند و اندیشه کند برای خود کندبصائر دلایلی است که آدمی به یاری آن‌ها از گمراهی به هدایت می‌آید و میان حق و باطل تمییز قائل می‌شود. برخی بصائر را در این آیه همچنین به معنای «وحی و آنچه رسول اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم آورده» دانسته اند.معنای بصیر در آیه پنجاه سوره انعام «... قُل هَل یَستوی الاَعمی وَ البَصیر افلا تتفکرون» استفهامی انکاری و تأکیدی بر نامساوی بودن تابع حق و گمراه از هدایت است يازدهم ذيقعده ولادت پيشواي هشتم...

داستان کوتاهی در مورد ابراهیم ادهمگویند: شبی ابراهیم ادهم همۂ تاج و تخت و پادشاهی‌اش را برای رسیدن به خدا از دست داد و درویشی بیابان‌نشین شد. تابستانی روزی گرم به میدان شهر رفت تا او را شاید کسی برای لقمه‌ای نان به کارگری برد.آنقدر گرسنگی بر تن خود داده بود که بسیار لاغر و نحیف شده بود و کسی او را برای کارگری هم نمی‌برد. جوانی دلش به حال او سوخت او را با خود به مزرعه‌اش برد و بیل به دستش داد تا زمین را شخم زند، ابراهیم از فرط گرسنگی و ضعف زمین خورد ولی از خدای خود شرم کرد که لقمه‌ای نان از او بخواهد. جوان گرسنگی او را چون دید، لقمه‌ای نان به او داد و چون ابراهیم قوّت گرفت به سرعت کار کرد.نزدیک غروب، جوان دستمزد او حاضر کرد اما ابراهیم نگرفت و گفت: دستمزد من لقمه‌ای نان بود که خوردم و تا دو روز مرا سرپا نگه می‌دارد. جوان گفت: با این حال نحیف در شگفتم در حسرت این باغ من نیستی؟اابراهیم گفت: به یاد داری بیست سال پیش این باغ را چه کسی به تو هدیه داد؟ آن کس امیر لشگر من و تو سرباز او بودی و این باغ یکی از ده‌ها هزار باغ‌های ابراهیم ادهم بود و من ابراهیم ادهم هستم.بدان! زمانی پادشاهی داشتم ولی خدا را نداشتم، هر چه سرزمین فتح می‌کردم سیر نمی‌شدم چون می‌دانستم برای من نیست و روزی کسی که مرا سرنگون می‌کند همۂ آن‌ها را از من خواهد گرفت. نفس‌ام هرگز سیر نمی‌شد.اکنون که همۂ باغ و ملک و تاج و تخت را رها کرده‌ام و خدا را یافته‌ام، هر باغ و کوهی را که می‌نگرم آن را از آنِ خود می‌دانم.بدان! هر کس خدا را داشته باشد هر چه خدا هم دارد از برایِ اوست و هر کس خدا را در زندگی‌اش ندارد، اگر دنیا را هم فتح کند سوزنی از آن، مال او نیست.برچسب‌ها: ابراهیم ادهم يازدهم ذيقعده ولادت پيشواي هشتم...

بگو به ازاى آن [رسالت] پاداشى از شما خواستار نيستم مگر دوستى در باره خويشاوندان…قرآن کریم «مودت السلام» را اجررسالت پیامبرصلی الله علیه وآله معرفی میکند: «قل لا اسئلکم علیه اجرا الا المودة فی القربی» .بگو: من بر انجام رسالت، از شما مزدی نمیخواهم، مگر دوستی ومحبت درباره نزدیکانم.در روایات متعددی «مودة فی القربی» به محبت و مودت اهل بیت وخاندان پیامبر تفسیر شده است. بالاترین محبت هم محبتی است که خدابه آن سفارش کرده باشد و صاحبان این محبت را نیز دوستبدارد.در روایات هم، مودت و ولایت، به عنوان یک «فرض الهی» و ملاک قبول اعمال و عبادات به حساب آمده است.یا رسول الله (ص)وچه خوب اجر رسالتت را که تاکید کردید بران دادند.مگر نفرمودید فاطمه پاره تن من است ،هر کس او را بیازارد مرا ازرده،وهرکس مرا بیازارد خدای را ازرده است؟پس چرا فاطمه زهرا سلام الله علیها شبانه دفن شد؟وچرا وصیت فرمودند به امیر مومنان به اینکه:اِنِّی اُوصیِکَ اَنْ لایَلِیَ غُسْلِی وَ کَفَنِی سِواکَ وَ اِذا اَنَا مِتُّ فَادْفِنِّی لَیْلاً وَ لا تُؤذِّنَّنَ بِی اَحَداً، وَ لا تُؤذِنَنَّ بِی اَبَابَکْرِ وَ عُمَرَ وَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ رَسولِ اللهِ(ص) اَنْ لا یُصَلِّیَ عَلَیَّ اَبُوبَکْرٍ وَ لا عُمَرُ؛{1}همانا من تو را وصیت می کنم که غسل و کفن کردن مرا کسی غیر از تو انجام ندهد و وقتی وفات کردم، مرا شب دفن کن و هیچ کس را خبر نکن و ابوبکر و عمر را نیز مطّلع نساز و تو را سوگند می دهم به حق رسول خدا(ص) که ابوبکر و عمر بر جنازه من نماز نخوانندهمچنین آن حضرت خطاب به امیرالمؤمنین علی(ع) فرمود:اُوصِیکَ اَنْ لایَشْهَدَ اَحَدٌ جِِنازَتِی مِنْ هؤلاءِ الَّذینَ ظَلَمونِی وَ اَخَذوا حَقِّی فَاِنَّهُمْ عَدُوِّی وَ عَدُوُّ رَسولِ اللهِ وَ لا تَتْ يازدهم ذيقعده ولادت پيشواي هشتم...

ازانچه ازاحادیث و اخبار اهل بیت و راویان اهل سنت بر می آید که فاطمه(س) دارای سه وصیت نامه در موضوعات مختلف بوده است.الف( وصیت نامه مالیفاطمه(س) در روزهای پس از رحلت رسول خدا(ص)، در مورد اموال موقوفه و شخصی خویش وصایایی داشت و بسیاری از اموالی را که از رسول خدا(ص) به وی رسیده بود، وقف کرد. نقل شده است: بعد از رحلت رسول خدا(ص)، عباس بن عبدالمطلب نزد دختر پیامبر رفت و از وی خواست تا مقداری از اموال رسول خدا را برای پذیرایی از مهمان ها و مصارف دیگرش به وی بدهد، لکن معلوم شد دختر پیامبر همه آنها را در راه خدا وقف کرده و چیزی باقی نمانده است.در اینجا دو نمونه از وصایای مالی آن حضرت را ذکر می کنیم.1. حیطان سبعهحیطان سبعه، باغ های هفت گانه ای بود که اطراف آن دیوار کشیده شده بود. بنا به روایتی، حضرت فاطمه(س) وصیت کرده بود تا این باغ ها وقف امور خیریه شود. ابوبصیر می گوید: خدمت امام باقر(ع) رسیدم. او فرمود:آیا وصیت نامه مادرم فاطمه(س) را دیده ای؟ عرض کردم: نه. سپس درخواست کردم آن را بر من بخواند. امام باقر(ع) زنبیل کوچکی را آوردند و نوشته ای را در مقابلشان نهادند که درباره حیطان سبعه بود. در آن وصیت نامه آمده بود.بسم الله الرحمن الرحیم. هذا ما اوصت به فاطمه بنت محمد رسول الله(ص) اوصت بحوائطها السبعه: العواف و الدلال و البرقه و المثیب و الحُسنی و الصافیه و مالام ابراهیم الی علیٌ بن ابی طالب(ع) فإن مضی علیّ فإلی الحسن فإن مضی الحسن فإلی الحسین فإن مضی الحسین فالی الاکبر من ولدی. شهد الله علی ذلک و المقداد بن الاسود و الزبیربن عوام و کتب علی بن ابی طالب(ع)؛به نام خداوند بخشنده مهربان. این، چیزی است که فاطمه دختر محمد رسول الله(ص) بدان وصیت کرده است. فاطمه(س) وصیت می کند به باغ های دیوار يازدهم ذيقعده ولادت پيشواي هشتم...

چگونه قدرت تشخیص مان را افزایش دهیم؟سوال این است که چگونه قدرت تشخیص مان را افزایشدهیم؟باید در جواب گفت: یکی از راههای اصلاح و تضمین تشخیص صحیح، این است که تکالیفی را که میدانیم قطعی است، انجام دهیم، تا قدرت تشخیصمان در سایر موارد بالا برود؛ این همان تقواست که در نتیجهاش خدا به ما قدرت تشخیص میدهد و به فرمودهخداوند متعال در قرآن راه تشخیص را بر ما باز می کند.یَجْعَلْ لَکُمْ فُرْقاناً 1هرچه که با آن حق از باطل جدا « به معنای » فرق « از » فرقان «مشتق شده است، وقتی فرقان به دست آمد حلال از حرام ، » شودراست از دروغ ، صالح از طالح ، صواب از خطا، مؤمن از کافر ، راه هدایت از ضلالت و راه بهشت از دوزخ شناخته می شود.1- انفال، 39 يازدهم ذيقعده ولادت پيشواي هشتم...

پند و عبرت روزگارای به خواب غفلتی از تو گذشته روزگار تو ندانی عمر رفته باز ناید سالِ پارچند میگویی مرا مال استُ این اموال منای به خواب الوده یک دم این قصیده گوش دار در سرای مصر بودم یک سرای زرنگاران سرا همچون بهشتی بود بر نقش و نگار دو برادر از برای ان سراشان بود جنگیک به قد مانند سرو و دیگری همچون چنار بغض هم در دل گرفتند بی دماغ از هم شدن خشم کرد این مهترین بر کهترینِ روزگارناگهان روزی برادر را بخواند اندر سرا در ببست اغاز کرد ان کینه های بی شماردست و پایش را ببست و از کمر خنجر کشیداندر ان دم یاورش شد خالق لیل و نهار ناگهان از سقف ایوان اجری آواز دادمن غریب این دیارم ای جوان دستی بدار خشت ایوان توام از حال من اگاه باشپادشاه مصر بودم با سرای زرنگارهفتصدم بوی امیر و هفتصدم بودی وکیلهفتصدم بودی غلامان با لباس زرنگار گنج قارون پیش چشم من چه بودی ای جوان؟ صد چه قارون پیش من بودی فقیر و دل فکارناگهان روزی تب امد رأشه بر جانم فکند روز هفتم کوچ کردم زین سرای کج مدار زیر خاک اندر شدم تا سال از هفتصد گذشتهفتصد دیگر بماندم در میان ره گذار ناگهان شخصی بیامد از گِل من کوزه ساختکوزه از من ساخت بس بودی عفیف و پاک و زارسال هفتصد کوزه بودم کوزه هم بشکسته شدهفتصده دیگران بماندم در میان ره گذار ناگهان شخصی بیامد از گِل من ساخت خشت برد در اتش،چه اتش ؟اتشی پر از شرار چونکه از آتش برون اوردنم بفروختنقسمتم را زر گرفتن از معمای عیارحال هفتصد سال باشد خشت ایوان توام لحظه ای بنما تفکر ای جوان دستی بدار از برای مال دنیا میکشی او را چراگر شنیدی این قضیه ای جوان شرمی بدارهر دو از شیطان گذشتند داخل رحمان شدندوقف کردن ان سرا را تا بماند یادگار يازدهم ذيقعده ولادت پيشواي هشتم...

یوسف زهرا در این کنعان کسی بیدار نیست خوابمان بردست در اینجا کسی هوشیار نیستتو دعامان میکنی ما کم محلی میکنیمهیچ کس انگار مشتاق توای دلدار نیست بی قراری از غم هجر تو کار عاشق است من که عاشق نیستم وقتی که حالم زار نیست بازهم بار گناهانم مرا زد بر زمینتوبه و بد قولی من که همین یک بار نیستاین دل ویرانه را اباد کن یا ابن الحسنبهر این ویرانه دل غیر از شما معمار نیست من که سر تا پا گناهم غیر گریه بر حسین مرحمی بر زخم های این دل بیمار نیست زینب و دروارزه ساعات و یک شهر شلوغیک مسلمان در میان این همه اغیار نیستبین بازار از روی ناقه صدا زد یا اخیجای خواهر های تو در بین این بازار نیستمثل این که باز از زوار او جا مانده امقسمتم در کربلا این اربعین انگار نیست يازدهم ذيقعده ولادت پيشواي هشتم...